Βράδυ Τρίτης 25 Μαΐου και ταξιδεύαμε από Κομοτηνή προς Θεσσαλονίκη με αυτοκίνητο.. Σε μια διαδρομή με τούνελ και στροφές οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που ελπίζαμε να μας συντρόφευαν είχαν νεκρωθεί..
Συντονιστήκαμε, λοιπόν, με το ραδιόφωνο της ΕΡΤ και προς έκπληξή μας εκείνη τη στιγμή αναμεταδιδόταν ο 55ος διαγωνισμός Eurovision που φέτος έλαβε χώρα στο Όσλο της Νορβηγίας. Η εμπειρία μας , θύμιζε δεκαετίες '50- '60 , τότε που ο διαγωνισμός μεταδιδόταν μόνο ραδιοφωνικά, πολύ πριν μετατραπεί σε ένα τηλεοπτικό show βασισμένο στο θέαμα και τον εντυπωσιασμό.
Το μόνο κριτήριο μας, λοιπόν, ήταν η μουσική! Χωρίς την εικόνα που μπορεί να αποθεώσει μέτρια κομμάτια και να καταστρέψει τραγούδια κάποιας καλλιτεχνικής αξίας, το ενδιαφέρον μας για το διαγωνισμό είχε πάρει άλλες διαστάσεις. Ξεχωρίσαμε συμμετοχές όπως της Εσθονίας, της Ρωσίας και της Μολδαβίας. Συμμετοχές, που όπως αποδείχτηκε αργότερα δεν είχαν καμία τύχη!
Για την Ελλάδα, πέρα από το στοιχείο της λύρας που προσέδιδε ένα παραδοσιακό ύφος, και τον ελληνικό στίχο που έδωσε τη δυνατότητα στην Ευρώπη να έρθει για 3 λεπτά σε επαφή με τη γλώσσα μας, σχηματίσαμε αρνητική άποψη. Η εκτέλεση του τραγουδιού παρέπεμπε σε αναβίωση ζωωδών ενστίκτων και η επαναλαμβανόμενη χρήση του δισύλλαβου 'όπα' στόχευε στην γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων "διασκέδαση" δηλαδή στον "διασκορπισμό της ψυχής".
Αδυνατώ να πιστέψω κάθε χρόνο ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να στείλει η χώρα μου στο διαγωνισμό ή εάν ακόμα και η ίδια η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι πρόκειται για έναν υποβαθμισμένο θεσμό που ουδεμία σχέση έχει με την ανάδειξη ποιοτικών τραγουδιών και καλλιτεχνών και συνεπώς αδιαφορεί για την επάξια εκπροσώπησή της.
Όπως και να έχει, η Eurovision έχει παγιωθεί ως πεδίο πολιτικών συμφερόντων και υπενθύμισης των συμμαχιών μεταξύ των κρατών. Στα πλαίσια αυτής της σαθρής κατάστασης σαφέστατα και τάσσομαι υπέρ της μη χρηματοδότησης της Ελληνικής συμμετοχής από το Υπουργείο Πολιτισμού, όχι βέβαια μόνο λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά γιατί με τις υπάρχουσες συνθήκες μόνο ο πολιτισμός δεν προάγεται!
