ΜέΡεΣ ΕκτυΦλΩτικέΣ

Μπορεί να είναι λίγες σε όλη σου τη ζωή.. οι μέρες που όλα ξαφνικά γύρω σου παίρνουν την πραγματική τους μορφή.. που σε τυφλώνει η αλήθεια που εκπέμπουν τα ίδια τα πρόσωπα, τα ίδια τα πράγματα, η γυμνή αλήθεια απαλλαγμένη από κάθε δική σου φαντασίωση

Νιώθεις τις κόρες των ματιών σου να διαστέλλονται, το οπτικό σου πεδίο να αγγίζει τις 180 μοίρες, την αντίληψή σου να υπερκεράζει κάθε παρελθοντικό κατάλοιπο που επικαθόταν αυτοκρατορικά στο πλασματικό σου παρόν

 Δεν έχεις βρει όλες τις απαντήσεις, έχεις αποτινάξει την ανάγκη να τις ψάξεις
 Δεν έχεις χάσει την επαφή με το συναίσθημα, έχεις καταφέρει να το αναγνωρίσεις
 Δεν έχεις γίνει απόλυτος κυρίαρχος, έχεις αποδεσμευτεί από όσα κυριαρχούν πάνω σου 

Οι μέρες αυτές είναι τόσο εκτυφλωτικές που σου αφήνουν στενά περιθώρια: είτε να τις αντικρίσεις με θάρρος ρισκάροντας τα γυμνά σου μάτια , είτε να στρέψεις βιαστικά το βλέμμα στην δίνη που πάντα θα σου παρέχει την ασφαλή και σταθερή μετριότητα

Περί έρωτος...

Κάποτε ονειρευόμασταν να μεγαλώσουμε για να ζήσουμε τον έρωτα στην απολυτότητα του, να αγγίξουμε λίγη απ'την υπέρτατη χάρη του.. όχι με τα παιδικά μας χεράκια αλλά με την ένωση δυο ψυχών και δυο σωμάτων..

Κι όταν μεγαλώσαμε και νομίζαμε ότι ήμασταν πια ικανοί να τον ζήσουμε στην ολοκληρωτική του μορφή, απλά διαπιστώσαμε πως μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου ο έρωτας φάνταζε κάθε άλλο παρά αγνός, περισσότερο δηλητηριασμένος από το εκάστοτε εγώ και εξουθενωτικός..

Ήρθαμε, λοιπόν, αντιμέτωποι με μια συντριβή.. αυτή των ονείρων μας.. τόσο σκληρή και αποκαρδιωτική, όσο το να μην είχαμε τολμήσει ποτέ ως παιδιά να ονειρευτούμε τον έρωτα..