Εντοπίζεται η ύπαρξη μιας εσωτερικευμένης δύναμης στον κάθε άνθρωπο, μιας θέλησης να αλλάξει τα πράγματα, η οποία απλώς δεν έχει βρει το κατάλληλο έδαφος για να καλλιεργηθεί, το κατάλληλο πλαίσιο για να γίνει κινηματική.
Κατά τη γνώμη μου, η εποχή που κάποιος χαρισματικός ηγέτης θα μπορούσε να οδηγήσει το λαό σε αλλαγή πολιτικής κουλτούρας και νοοτροπίας, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.Και αυτό γιατί στον λεγόμενο "δυτικό κόσμο" έχει επικρατήσει το ορθολογικό μοντέλο εξουσίας που βασίζεται σε έναν τεράστιο διοικητικό μηχανισμό, όπως επίσης και στο γεγονός ότι οι διεθνείς πιέσεις και αλληλεπιδράσεις είναι τόσο ισχυρές που η παρέκκλιση από αυτές μπορεί να οδηγούσε σε άλλες, πιο επικίνδυνες καταστάσεις.
Πιστεύω ,λοιπόν, πως αυτό που θα μπορούσε να μας αλλάξει εκ των έσω, θα ήταν η ενδυνάμωση ή επινόηση νέων κοινωνικών θεσμών- κοινωνικών δικτύων-με απόλυτο γνώμονα την δημιουργικότητα.
Μιλάω για αλλαγή της καθημερινότητας, για κίνητρα στον απλό πολίτη να συμμετάσχει σε δράσεις που όντως συμβαίνουν δίπλα του, στη γειτονιά του, στο χώρο εργασίας του.Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος προέρχεται από την δικαιολογημένη πεποίθηση του πολίτη ότι η οποιαδήποτε πρότασή του και να εκφραστεί, δεν θα εισακουστεί, πόσο μάλλον να υλοποιηθεί. Καταλήγει μια ολόκληρη κοινωνία να αναμασάει τις ακατάσχετες πληροφορίες των μμε σε ιδιωτικές συζητήσεις και να μεμψιμοιρεί για το αδιέξοδο. Η δυστυχία του κόσμου δεν προέρχεται από τους οικονομικούς περιορισμούς που του επιβάλλονται. Προέρχεται από τα κοινωνικά, ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα που επί της ουσίας καθημερινά του στερούνται. Η κρίση έχει έρθει ως ένα επιπρόσθετο βάρος στη νοσηρότητα της κατάστασης. Στενεύει και άλλο τα περιθώρια της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οδηγεί στην πλήρη αδιαφορία και απαξίωση, στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν και να συνεισφέρουν καλοπροαίρετα, ώστε να νιώθουν ότι κάτι καταφέρνουν, ότι είναι χρήσιμοι και συνάμα απαραίτητοι στην χώρα που διαβιούν, αν μη τι άλλο θα έπρεπε να τους δοθεί η ευκαιρία να το πράξουν.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την συνάδελφο και πολύ καλή φίλη Στέλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα προσθέσω σε αυτή την απόλυτα χρήσιμη τροφή για σκέψη ότι πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι τα ιδανικά μας, σε τι πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στη ζωή μας χωρίς να λησμονούμε ότι ο συνάνθρωπος μας, ο γείτονας πολίτης του κόσμου χρήζει βοήθειας, ότι μαζί προχωρούμε μπροστά ή χαντακωνόμαστε!
Ωστόσο για να με προλάβετε θέτω κάποια ενδεικτικά ερωτήματα:
Άραγε αυτό μας θέτει περιορισμούς;
Αν θέτει κατά πόσο πρέπει να τους ασπαστούμε;
Η αποπολιτικοποίηση είναι συνειδητή;
Μήπως μας έχουν ωθήσει συγκυρίες σε αυτό το φαινόμενο-πρόβλημα;(διότι περί προβλήματος πρόκειται!)
Η αλλαγή έρχεται από μόνη της;
Αν όχι τι πρέπει να κάνουμε;
Είναι γεγονός, λοιπόν, πως τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας εμφανίζει σημάδια αποπολιτικοποίησης και αποφυγής ενασχόλησης με υποθέσεις που αφορούν στο σύνολο της κοινωνίας και όχι στον καθένα ατομικά.
Η ρίζα του προβλήματος πρέπει να βρεθεί, όταν έχει γίνει αυτό θα πρέπει να προετοιμαστούμε για την συνειδησιακή αλλαγή και επανάσταση!
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ωστόσο ότι μέχρι τότε οι νέοι οφείλουν να συμμετέχουν στο εθελοντικό κίνημα υπό την έννοια ότι αυτό αποτελεί μια νέα μορφή πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, μια ριζοσπαστική εμπειρία ζωής, κοινωνικής υπευθυνότητας και προσωπικής ολοκλήρωσης. Έιναι μία πρώτη προσέγγιση της επανάστασης που λέγαμε !Ίσως μικρή για κάποιους για μένα μία ολόκληρη ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ!