Σκέψεις για το κοινωνικό γίγνεσθαι..

Εντοπίζεται η ύπαρξη μιας εσωτερικευμένης δύναμης στον κάθε άνθρωπο, μιας θέλησης να αλλάξει τα πράγματα, η οποία απλώς δεν έχει βρει το κατάλληλο έδαφος για να καλλιεργηθεί, το κατάλληλο πλαίσιο για να γίνει κινηματική.

Κατά τη γνώμη μου, η εποχή που κάποιος χαρισματικός ηγέτης θα μπορούσε να οδηγήσει το λαό σε αλλαγή πολιτικής κουλτούρας και νοοτροπίας, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.Και αυτό γιατί στον λεγόμενο "δυτικό κόσμο" έχει επικρατήσει το ορθολογικό μοντέλο εξουσίας που βασίζεται σε έναν τεράστιο διοικητικό μηχανισμό, όπως επίσης και στο γεγονός ότι οι διεθνείς πιέσεις και αλληλεπιδράσεις είναι τόσο ισχυρές που η παρέκκλιση από αυτές μπορεί να οδηγούσε σε άλλες, πιο επικίνδυνες καταστάσεις.

Πιστεύω ,λοιπόν, πως αυτό που θα μπορούσε να μας αλλάξει εκ των έσω, θα ήταν η ενδυνάμωση ή επινόηση νέων κοινωνικών θεσμών- κοινωνικών δικτύων-με απόλυτο γνώμονα την δημιουργικότητα.

Μιλάω για αλλαγή της καθημερινότητας, για κίνητρα στον απλό πολίτη να συμμετάσχει σε δράσεις που όντως συμβαίνουν δίπλα του, στη γειτονιά του, στο χώρο εργασίας του.Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος προέρχεται από την δικαιολογημένη πεποίθηση του πολίτη ότι η οποιαδήποτε πρότασή του και να εκφραστεί, δεν θα εισακουστεί, πόσο μάλλον να υλοποιηθεί. Καταλήγει μια ολόκληρη κοινωνία να αναμασάει τις ακατάσχετες πληροφορίες των μμε σε ιδιωτικές συζητήσεις και να μεμψιμοιρεί για το αδιέξοδο. Η δυστυχία του κόσμου δεν προέρχεται από τους οικονομικούς περιορισμούς που του επιβάλλονται. Προέρχεται από τα κοινωνικά, ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα που επί της ουσίας καθημερινά του στερούνται. Η κρίση έχει έρθει ως ένα επιπρόσθετο βάρος στη νοσηρότητα της κατάστασης. Στενεύει και άλλο τα περιθώρια της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οδηγεί στην πλήρη αδιαφορία και απαξίωση, στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.

Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να δημιουργήσουν και να συνεισφέρουν καλοπροαίρετα, ώστε να νιώθουν ότι κάτι καταφέρνουν, ότι είναι χρήσιμοι και συνάμα απαραίτητοι στην χώρα που διαβιούν, αν μη τι άλλο θα έπρεπε να τους δοθεί η ευκαιρία να το πράξουν.

Δημοτικές Εκλογές Θεσσαλονίκης 2010

Μετά από 24 χρόνια διαχείρισης της πόλης της Θεσσαλονίκης από τη δεξιά, η δημαρχία περνάει στα χέρια του κ. Ιωάννη Μπουτάρη και της "Πρωτοβουλίας για τη Θεσσαλονίκη", μια εξέλιξη ανατρεπτική μα άκρως απαραίτητη ώστε η πόλη να ανασάνει και πάλι..

Το "σκουλαρίκι", το "τατουάζ", το "αλκοολικό παρελθόν" , η"ρήξη με τον Άνθιμο", η "αγάπη για τους μετανάστες", ενόχλησαν .. αλλά ενόχλησαν εκείνους που επί σειρά ετών κρύβονται πίσω από το προσωπείο μιας συντηρητικής στάσης ζωής..εκείνους που έχουν θάψει τα πάθη και τις αδυναμίες τους, χωρίς να τις έχουν αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο.. εκείνους που βγαίνοντας από το κατώφλι της εκκλησίας ψάχνουν τρόπους να βλάψουν το διπλανό και όχι να τον αγαπήσουν.. εκείνους που θεωρούν ότι ο μετανάστης είναι παθογένεια και όχι ενεργό μέλος της κοινωνίας..

Ο κ. Μπουτάρης εκλέχθηκε χάρη στο προσωπικό του ρεύμα, στη βοήθεια του Π.Α.Σ.Ο.Κ, της ΔΡΑΣΗΣ και της ΔΗ.ΑΡΑΣ. Η ανάγκη για αλλαγή του κατεστημένου ήταν υπερκομματική. Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις αργά η γρήγορα συνειδητοποίησαν πως μπροστά σε έναν τόσο σπουδαίο στόχο έπρεπε να ενωθούν και να αγωνιστούν μαζί.

Η νίκη δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. 50,17% για τον κ. Μπουτάρη, 49,83 % για τον κ. Γκιουλέκα. Η διαφορά περίπου στις 350 ψήφους.

Ο κ. Γκιουλέκας αρνήθηκε να παραδεχθεί την ήττα του, δηλώνοντας δημοσίως ότι αναμένει τα αποτελέσματα του εκλογοδικείου. Ακόμα απορεί πώς ο κ. Μπουτάρης, ένας άνθρωπος χωρίς "ξύλινο" αλλά με ευθύ και ειλικρινή λόγο, ένας άνθρωπος χωρίς "προηγούμενη πολιτική ή βουλευτική εμπειρία" αλλά με πολύ όρεξη για να προσφέρει στον τόπο που τον ανέδειξε, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Θεσσαλονικέων και να αναλάβει τη δημαρχεία.

Ας διευκρινιστεί, ως κατακλείδα, ότι ο λαός της Θεσσαλονίκης αποφάσισε και έδωσε εντολή. Όμως περιμένει να δει μεταξύ άλλων:

την ολοκλήρωση του μετρό

την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος

την αλλαγή στάσης της Δημοτικής Αστυνομίας

τους δρόμους και τα πεζοδρόμια καθαρά

κάδους ανακύκλωσης σε κάθε γειτονιά

βοήθεια στους άπορους και άστεγους

υπηρεσίες για τους φοιτητές και τους μετανάστες

νέες πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις

σχολεία χωρίς να πέφτουν οι σοβάδες και να μπάζουν νερά

νυχτερινά δρομολόγια του οασθ

λειτουργικούς ποδηλατόδρομους και χρήση δημόσιων ποδηλάτων

ομαλή και παραγωγική λειτουργία του Κρατικού Θεάτρου και της Όπερας Θεσσαλονίκης

πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα για συμμετοχή των δημοτών με ελάχιστο κόστος

θέσεις εργασίας για νέους και ανέργους

Εναποθέτοντας τις ελπίδες μας σε μια "εναλλακτική δημαρχεία"

Ζύθος 2010 "to beer or not to beer!!"

To beer or not to beer? Ένα φεστιβάλ γεμάτο καλή μπίρα, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες …

θα απολαύσουν όσοι βρεθούν στην όμορφη συμπρωτεύουσα από τις 20 μέχρι τις 22 και από τις 27 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2010.Το καθιερωμένο ραντεβού μουσικής και παραδοσιακού φαγητού, το κύρος ενός φεστιβάλ που μετράει χρόνια επιτυχίας, η παρουσία του κοινού που τώρα πια είναι φανατικό, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα είναι το Zithos Birthday Festival!

Kαι φέτος η υπόσχεση είναι μία. Ο πήχης του πιο αγαπημένου φεστιβάλ της πόλης να ανέβει πιο ψηλά και να χαρίσει μοναδικές στιγμές μουσικής και γευσιγνωσίας στον κόσμο που το στηρίζει και το αγαπά χρόνια τώρα!

Καταξιωμένοι αλλά και νέοι καλλιτέχνες τιμούν με την παρουσία τους το φεστιβάλ που θα λάβει χώρα και φέτος στα δύο ιστορικά εστιατόρια της πόλης, στο ΖΥΘΟ (πλατεία Αιγύπτου, Λαδάδικα) και στο ΝΤΟΡΕ - ΖΥΘΟΣ (πλατεία Τσιρογιάννη) από τις 20 έως τις 22 και από τις 27 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου!

Αναλυτικό πρόγραμμα Zithos Birthday Festival

ΖΥΘΟΣ (Λαδάδικα)

Δευτέρα 20 / 09 Χρήστος Θηβαίος

Τρίτη 21 / 09 «Εκείνος και… Εκείνος» - θεατρική παράσταση Ανδριάννα Μπάμπαλη - συναυλία

Τετάρτη 22 / 09 Λουκιανός Κηλαηδόνης

NΤΟΡΕ-ΖΥΘΟΣ (Λευκός Πύργος)

Δευτέρα 27 / 9 Γιώργος Ανδρέου Ελένη Τσαλιγοπούλου – συναυλία

Τρίτη 28 / 9 «Εκείνος και… Εκείνος» - θεατρική παράσταση Sindos

Concert Band – συναυλία

Τετάρτη 29 / 9 «Εκείνος και… Εκείνος» - θεατρική παράσταση Δημήτρης

Παπαδημητρίου– συναυλία Φωτεινή Δάρρα

Πέμπτη 30 / 09 Γιάννης Κότσιρας

στη Θεσσαλονίκη 20/09/2010 έως 22/09/2010

στη Θεσσαλονίκη 27/09/2010 έως 30/09/2010

Info
Τοποθεσία	Πλατεία Αιγύπτου, Λαδάδικα, πλατεία Τσιρογιάννη, Θεσσαλονίκη
Ημερομηνία	Από τις 20 μέχρι τις 22 και από τις 27 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα έναρξης όλων των εκδηλώσεων: 21.00
Τιμές εισιτηρίων	Είσοδος Ελεύθερη

Γιορτές παλιάς πόλης Ξάνθης 2010

Γύρω στις 10 το βράδυ ήμασταν στην όμορφη Ξάνθη.. Τόσο, μα τόσο γραφική πόλη..! Περιπλανηθήκαμε στα σοκάκια της, κοντοσταθήκαμε να κάνουμε χάζι τα καλντερίμια και τα παλιά αλλά καλοδιατηρημένα σπίτια..

Ο κόσμος χαμογελαστός και κεφάτος συγκεντρωνόταν στους συναυλιακούς χώρους ή απλώς διέσχιζε την πόλη για να γευτεί λίγο από το μαγευτικό κλίμα των ημερών..

Ένα αεράκι διευκόλυνε τις μυρωδιές των ψητών και των γλυκών να ακολουθούν το πλήθος και εν τέλει το καθιστούσαν ανίκανο να τους αντισταθεί!

Οι περιβόητοι Σύλλογοι της Ξάνθης, που πρωτοστατούν και στο καρναβάλι της, είχαν καίριο ρόλο και σε αυτή τη διοργάνωση. Στήνοντας τις κουζίνες και την κάβα τους στις αυλές σπιτιών ή σε ξέφωτα, παρείχαν στους επισκέπτες την δυνατότητα να γνωρίσουν τη ζεστασιά και τη φιλοξενία των ντόπιων!

Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις περιελάμβαναν επίσης συναυλίες από γνωστούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες (Βασίλης Λέκκας, Σωκράτης Μάλαμας κ.ά.) αλλά και νεανικές μπάντες που βρίσκονται στο ξεκίνημα, καθώς επίσης εκθέσεις αγιογραφίας, ζωγραφικής και αφιερώματα σε ποιητές και συγγραφείς της χώρας μας.

Ευχάριστη νότα στις βραδιές της παλιάς πόλης ήταν και τα θεματικά parties( disco, latin, cocteil κ.ά) που ορθώνονταν μπροστά σου εν μέσω πλακόστρωτου δρόμου προκαλώντας έκπληξη και διάθεση για εκτόνωση!

Η εμπειρία διαρκεί 1 ολόκληρη εβδομάδα (για φέτος 4-12/09/΄10) και για όποιον βρεθεί εκεί, δε μπορούμε παρά να ευχηθούμε να εξαντλήσει όλες τις ευκαιρίες που θα του δοθούν απλόχερα, ώστε να ανακαλύψει τις μαγευτικές διαστάσεις της γιορτής αυτής!

Ραντεβού του χρόνου στην παλιά πόλη!

International Youth Band Festival 2010

Για 13η συνεχόμενη χρονιά η Ορχήστρα Νέων Σίνδου έδωσε το δυναμικό παρόν στο Διεθνές Φεστιβάλ Νεανικών Ορχηστρών. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές συναντήσεις της χρονιάς, για άλλη μια φορά κατάφερε να πετύχει τους στόχους της: να ενώσει τις δυνάμεις νέων ανθρώπων, να ευαισθητοποιήσει σε περιβαλλοντικά ζητήματα, να αναδείξει εξαιρετικές μουσικές εκτελέσεις!

Το φεστιβάλ διήρκεσε πέντε ημέρες, κατά τις οποίες ορχήστρες από την Ελλάδα, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Ιταλία και την Ισπανία, έκαναν τις βραδιές μας σαγηνευτικές και γέμισαν τις ψυχές μας με λαχτάρα και προσδοκίες για την επόμενη χρονιά..

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συνείσφεραν με οποιονδήποτε τρόπο στη διοργάνωση αυτή. Και μια ευχή: το όραμά τους για μια "Ελλάδα-χώρα του πολιτισμού" να μείνει αλώβητο παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες.... και όλοι εμείς να είμαστε εκεί , συμπαραστάτες και συνοδοιπόροι!

Eurovision 2010

Βράδυ Τρίτης 25 Μαΐου και ταξιδεύαμε από Κομοτηνή προς Θεσσαλονίκη με αυτοκίνητο.. Σε μια διαδρομή με τούνελ και στροφές οι ραδιοφωνικοί σταθμοί που ελπίζαμε να μας συντρόφευαν είχαν νεκρωθεί..

Συντονιστήκαμε, λοιπόν, με το ραδιόφωνο της ΕΡΤ και προς έκπληξή μας εκείνη τη στιγμή αναμεταδιδόταν ο 55ος διαγωνισμός Eurovision που φέτος έλαβε χώρα στο Όσλο της Νορβηγίας. Η εμπειρία μας , θύμιζε δεκαετίες '50- '60 , τότε που ο διαγωνισμός μεταδιδόταν μόνο ραδιοφωνικά, πολύ πριν μετατραπεί σε ένα τηλεοπτικό show βασισμένο στο θέαμα και τον εντυπωσιασμό.

Το μόνο κριτήριο μας, λοιπόν, ήταν η μουσική! Χωρίς την εικόνα που μπορεί να αποθεώσει μέτρια κομμάτια και να καταστρέψει τραγούδια κάποιας καλλιτεχνικής αξίας, το ενδιαφέρον μας για το διαγωνισμό είχε πάρει άλλες διαστάσεις. Ξεχωρίσαμε συμμετοχές όπως της Εσθονίας, της Ρωσίας και της Μολδαβίας. Συμμετοχές, που όπως αποδείχτηκε αργότερα δεν είχαν καμία τύχη!

Για την Ελλάδα, πέρα από το στοιχείο της λύρας που προσέδιδε ένα παραδοσιακό ύφος, και τον ελληνικό στίχο που έδωσε τη δυνατότητα στην Ευρώπη να έρθει για 3 λεπτά σε επαφή με τη γλώσσα μας, σχηματίσαμε αρνητική άποψη. Η εκτέλεση του τραγουδιού παρέπεμπε σε αναβίωση ζωωδών ενστίκτων και η επαναλαμβανόμενη χρήση του δισύλλαβου 'όπα' στόχευε στην γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων "διασκέδαση" δηλαδή στον "διασκορπισμό της ψυχής".

Αδυνατώ να πιστέψω κάθε χρόνο ότι αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να στείλει η χώρα μου στο διαγωνισμό ή εάν ακόμα και η ίδια η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι πρόκειται για έναν υποβαθμισμένο θεσμό που ουδεμία σχέση έχει με την ανάδειξη ποιοτικών τραγουδιών και καλλιτεχνών και συνεπώς αδιαφορεί για την επάξια εκπροσώπησή της.

Όπως και να έχει, η Eurovision έχει παγιωθεί ως πεδίο πολιτικών συμφερόντων και υπενθύμισης των συμμαχιών μεταξύ των κρατών. Στα πλαίσια αυτής της σαθρής κατάστασης σαφέστατα και τάσσομαι υπέρ της μη χρηματοδότησης της Ελληνικής συμμετοχής από το Υπουργείο Πολιτισμού, όχι βέβαια μόνο λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά γιατί με τις υπάρχουσες συνθήκες μόνο ο πολιτισμός δεν προάγεται!

Φοιτητικές εκλογές 2010

19 Μαΐου 2010 και χιλιάδες φοιτητές προσέτρεξαν στις κάλπες με σκοπό να αναδείξουν πρώτη δύναμη την παράταξη που τους εξέφραζε. Μέχρι εδώ ακούγεται λογικό και αναφαίρετο δικαίωμα.

Πώς όμως διαμορφώνεται η κρίση του φοιτητή μέχρι να φτάσει στην κάλπη? Είναι ελεύθερος να ψηφίσει κατά βούληση? φαινομενικά ναι.....

Πώς εξηγείται το φαινόμενο 18 ετών πρωτοετείς φοιτητές να έχουν μέσα σε ένα διάστημα 7 μηνών πωρωθεί με μια παράταξη,να φέρουν τα σύμβολά της, να φωνάζουν συνθήματα που ούτε καν γνωρίζουν τη σημασία τους, να κοιτούν εχθρικά τους συμφοιτητές τους επειδή ανήκουν σε άλλες παρατάξεις?

Κι όμως για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση..

Πρώτα εφευρίσκεται μια κεντρική ιδέα π.χ. δωρεάν εκπαίδευση

Έπειτα ανάλογα με τις κομματικές επιρροές η ιδέα προσαρμόζεται: π.χ. δωρεάν εκπαίδευση για όλους με αρκετά/περιορισμένα/μηδενικά περιθώρια ιδιωτικής παρέμβασης..

Ύστερα δημιουργούνται συνθήματα ενάντια στους "συμφοιτητές εχθρούς", χρησιμοποιούνται σύμβολα και ειδικά στυλ διασκέδασης που χαρακτηρίζουν κάθε πολιτική κουλτούρα.

Οι μάζες συσπειρώνονται γύρω από τους ισχυρούς πόλους έλξης και εκεί αρχίζει αρχίζει ο παραλογισμός...

Η συναισθηματική φόρτιση αυτού που εισέρχεται για οποιονδήποτε λόγο στις μάζες (είτε λόγω διαφοροποίησης ως προς τις ιδέες, είτε λόγω παρέας, είτε λόγω ανάγκης να ανήκει απλά κάπου και να αισθάνεται ασφάλεια..) είναι τόσο έντονη, που μπορεί να οδηγήσει σε αδικαιολόγητη βία και μίσος.

Ο συναισθηματικά φορτισμένος - εξαρτημένος μπορεί όντως να βλέπει να συμβαίνει κάτι αντίθετο με τις πάγιες "αρχές και ιδέες" της ομάδας και να μην μπορεί να αντιδράσει, είτε γιατί φοβάται την κατακραυγή των υπολοίπων μελών , είτε γιατί είναι έτοιμος να θυσιάσει στον βωμό της παράταξης την αξιοπρέπειά του.

Το σκηνικό είναι καλά στημένο και τέλεια δομημένο.. Ομάδα χωρίς " ιεραρχία " δεν νοείται. Ομάδα χωρίς υποταγή στους κανόνες, που θεσπίζονται από "πάνω" δεν οργανώνεται.

Ο νεοεισερχόμενος είναι έτοιμος να ακολουθήσει ταπεινά και σιωπηλά τον έχοντα εμπειρία, μέχρι να ζυμωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να οδηγήσει ο ίδιος τη μάζα.

Όσα ειπώθηκαν ανωτέρω, δεν είναι αποκλειστικότητα των φοιτητικών παρατάξεων. Εάν κοιτάξουμε γύρω μας, σχεδόν όλα όσα λειτουργούν με "βατήρα" την πώρωση, στηρίζονται σε τέτοιου τύπου μηχανισμούς.

Τι σκοπό έχει ο έλεγχος και η κατεύθυνση των μαζών? Ο καθένας μπορεί να αναλογισθεί. Η πρόθεσή μου φτάνει μέχρι την αποκωδικοποίηση της κατάστασης. Η ενδεχόμενη αντίρρηση σ' αυτά, είναι η πεποίθηση του καθ' ενός ότι μπορεί να εισχωρήσει στο σύστημα και να το ανατρέψει. Αυτό ακούγεται παρήγορο..όμως για πόσο θα μπορέσει να μείνει κανείς εκεί χωρίς να αλλοτριωθεί ή χωρίς να εκδιωχθεί για την αντιδραστική του συμπεριφορά?...........

Ελευθέρια 2010

Στην πόλη της Κομοτηνής όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, έλαβαν χώρα τα Ελευθέρια, μια καθιερωμένη "εβδομάδα εκδηλώσεων" με αφορμή την απελευθέρωση της Κομοτηνής από τους Τούρκους. Τα πολιτιστικά δρώμενα κατέκλυσαν την πόλη αφού σε δύο- τρεις χώρους ταυτόχρονα είχαμε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές συναυλίες, εκθέσεις φωτογραφίας, χορούς από διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους κ.ά. Μαζικότατη ήταν η προσέλευση του κόσμου, κυρίως στην πλατεία της πόλης, η οποία κυριολεκτικά είχε μετατραπεί σε λαοθάλασσα..
Ατμόσφαιρα πανηγυρική, θεατές και περαστικοί γεμάτοι ενθουσιασμό σε έκαναν να ξεχνάς για λίγο τη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα.. Παραδοσιακές μουσικές, παιδιά με μπαλόνια, άνθρωποι τρίτης ηλικίας γεμάτοι λαχτάρα για αναβίωση του παρελθόντος θύμιζαν άλλες εποχές, πιο αυθεντικές...
Αγοράσαμε σπόρια και καθίσαμε πλάι τους..κρυφά και σιωπηρά αναρωτιόμασταν αν όλα αυτά κάποια χρόνια αργότερα θα μας άγγιζαν το ίδιο, αν μπορούσαμε σε αυτήν την ατμόσφαιρα αγάπης να νιώσουμε ασφάλεια..σίγουρα όμως ήρθαμε πιο κοντά στο παρελθόν μας, βιώσαμε έντονα το παρόν, και πήραμε μια μικρή δόση ελπίδας για το μέλλον..